"Durakta İnebilir miyim?" sendromum var benim..

Evet var..bundan birkaç sene önce oldu bu..yanımda oturan kız inerken "durakta inebilir miyim?" dedi ve indi..inmez olaydı..ya da ben hiç o minibüse binmemiş olaydım..arka koltukta oturan erkekler "ne güzel söyledi duydun mu??" dedi ve o andan itibaren benim "durakta inebilir miyim" sendromum başladı..kulağa komik geliyor değil mi?? hiçte öyle deği aslında..bu yük altında eziliyorum her minibüse bindiğimde..uygun anı ve uygun ses tonunu ayarlamaya çalışıyorum..ya sesim kötü çıkarsa..ya diğer yolcular ayy kıza bak ne biçim dedi beee derse ardımdan..allam neden ben..yine neden ben?? önce bi kaç kere yutkunuyorum durağa yaklaşınca..sonra etrafıma bakıyorum..sessizlik olmasını bekliyorum ve tam o herşeyin uygun olduğu anda tok bir sesle "durakta inebilir miyim?" diye salıyorum kelimeleri dudaklarımdan..sonrası derin bir düşünce.."acaba beğendiler mi?" hayır soracak kimse de yok oldu mu? güzel çıktı mı sesim diye..çoğu zaman başka birinin demesini bekledim benden önce..desinler ben de ineyim..hatta durak kaçırdığım zamanlar bile oldu kimse inmediği için..sonra kendi işimi kendim yapmaya karar verdim "durakta inebilir miyim?" sanki şöför hayır inemezsin diyecek tabiki indirir..bunun için sesinin tonuda önemli değil de gitsin..ama yok sendromum var benim..hatta kızkardeşimin de var..ona da bulaştırdım..beraber minibüsteysek biner binmez kavgaya tutuşuyoruz sen söyle sen söyle diye..bazen ikimizde söylemeyip durağı kaçırıyoruz bazende başka biri söylüyor..ya da içimizden biri evet kendime güveniyorum ben söyliyecem diyor..geçen gün ben söyledim..oldu mu diye sordum..yok çokta iyi olmadı dedi..tekrar söyledim yine beğenmedik bi tekrar daha yaptım tok bir sesle..sonuncu cidden iyiydi..indikten sonra o tonda konuşmaya çalıştım bi beş dakika filan..harbi iyi bi ton tutturmuştum..ama sonra unuttum..bu genelde gündüzleri oluyor..geceleri uyuyarak gitmeyi tercih ettiğimden fazla düşünmeye vaktim olmuyor..ya tam durakta uyanmış oluyorum ya da durağı geçmiş..hatta gözümü açtığımda durağı görüp "meyve suyu" gibi alakasız bişe dediğim halde bile şöför beni durakta indirdi..o zaman neymiş efendim..nasıl dersen de sonuçta o durakta iniyormuşsun..peki o arka koltukta oturan iki gence ne demeli..beni bu hale getirdiler..olmadık sendrom ürettiler bünyemde..şimdi akşam eve giderken sizden ricam en güzel ses tonunuzla "durakta inebilir miyim?" demeniz..bakın yapın bunu..hayran bırakın insanları kendinize:))